اولویت بندی راهکارهای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی آبخیزنشینان استان فارس با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای

مدیریت اکوسیستم اساساً به سبب دخیل بودن پدیده های طبیعی و انسانی، امری دشوار و پیچیده است که نیازمند مدیریتی با رویکرد سیستمی است. این مدیریت باید جامع بوده و موجب حفظ پایداری منابع شود و علاوه بر آن ارتقاء وضعیت اقتصادی و اجتماعی ذینفعان حوزه های آبخیز را شامل گردد. به دلیل تعامل پیچیده و متقابل آبخیزنشینان با منابع طبیعی، بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی این جوامع می‎تواند در بهبود وضعیت منابع طبیعی گامی مؤثر و کارساز باشد. از این رو، پژوهش حاضر، با هدف بررسی راهکارهای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی آبخیزنشینان استان فارس با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه ای و اولویت بندی آنها با نرم افزار super decision صورت پذیرفت. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان دکتری و اساتید گروه ترویج و بخش مدیریت مناطق بیابانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز می باشند. ابزار اندازه گیری پژوهش پرسشنامه و مصاحبه مستقیم بوده که در مجموع تعداد 30 پرسشنامه از خبرگان مذکور پر شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که وجود حمایتهای دولتی در راستای تاسیس واحدهای تولیدی نه صرفا کشاورزی در روستا با امتیاز (281/0) نسبت 10 گزینه دیگر در بهبود وضعیت اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی روستاییان در اولویت قرار دارد. پس از آن گزینه گازرسانی، برق رسانی و جاده سازی برای مناطق کوچک روستایی با امتیاز  249/0 اولویت بالاتری نسبت بقیه داشت. همچنین از میان 10 گزینه مورد بررسی افزایش خدمات عمومی و بهداشتی با امتیاز 181/0 از کمترین اولویت در بهبود وضعیت اقتصادی-اجتماعی روستائیان برخوردار بود.